الان تو سن 26 سالگی ارزو میکنم کاش جوون تر بودم و هدفدار تر زندگی میکردم . مصمم تر روشن تر واسه آینده پیش میرفتم

تو  سن 26 سالگی حس یه ادم 50 ساله ای دارم که وقتی فکر میکنه  اثری از رسیدن به ارزوهاش تو زندگیش نیست.هیچی 

این حس تو سن 26 سالگی خیلی راحت میتونه به وجود بیاد. رفتن و قدم زدن تو خیابون های گرون قیمت شهر و دیدن ساختمونای آنچنانی 

دیدن یه زوج توی یه رستوران شیک

خوندن یه رمان عاشقانه با نهایت حس

یا مثل من رد شدن از کنار یه ماشین گرون قیمت که واقعا چشمتو خیلی وقته گرفته اما نه واسه خریدش صرفا واسه نظر دادن در موردش.

اما بیار متفاوت تر از همیشه از جلوی ماشین bmw پارک شده جلوی نمایشگاه ماشین در حالی که یه مشتری داره ماشینو واسه خرید زیرو رو میکنه رد میشی و خودتو جاش تصور میکنی که داری یه چک میکشی واسه خریدش و الان قصد داری بشینی پشتشو برونی .یک آن لذت باور نکردنی بهت دست میده . بچگانه اس ولی عشقه دیگه. 

پول پرست نیستم ولی چیزایی هست که به ادما لذت میده ممکنه خیلی هم مفت باشن ولی لذت داشته باشن. مثل قدم زدن تو یه خیابونی که دوسش داری . این لذت اگر هم پولی باشه و در حد توانم باشه خودمو ازش محروم نمیکنم.

کاش میشد انقدر هدفدار بود و انقدر توانایی به دست اورد که مجبور نباشی خودتو از هر لذتی محروم کنی.